Η είδηση πριν από μερικούς μήνες ότι η ιστορική εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος βάζει λουκέτο σόκαρε τη μεγάλη δημοσιογραφική οικογένεια. Η φημολογούμενη από καιρό «κρίση» είχε χτυπήσει πλέον και την πόρτα των ΜΜΕ.
Μάλλον δεν είχε μάθει κανείς ότι πριν από δύο χρόνια, το 2007 στη Βρετανία το BBC ανακοίνωσε 1800 απολύσεις και συγχωνεύσεις υπηρεσιών. Από τις περικοπές δεν γλίτωσαν ούτε ιστορικές εφημερίδες, όπως οι Λος Αντζελες Τάιμς που έκαναν 300 απολύσεις, ή η εφημερίδα Μαϊάμι Χέραλντ με 250 απολύσεις. Παράλληλα με τις απολύσεις, τέθηκαν σε εφαρμογή προγράμματα εθελούσιας εξόδου, πωλήσεων, συγχωνεύσεων, ακόμα και κλεισίματος επιχειρήσεων. Στην Ελλάδα, ούτε λόγος!
Από τη μία οι άσκοπες σπατάλες της κυρίας Αγγελοπούλου που οδήγησαν 450 εργαζομένους στο δρόμο και από την άλλη η…επέλαση των βαρβάρων στο τηλεοπτικό συγκρότημα της Κάντζας σκόρπισαν ξαφνικά τον πανικό στη μεγάλη δημοσιογραφική κοινότητα η οποία ξαφνικά «ανακάλυψε την Αμερική».
Σχήμα οξύμωρο για έναν κλάδο που θα έπρεπε αν μη τι άλλο να προβλέπει τις εξελίξεις, να διαβάζει τα σημάδια και να τα αναλύει. Γιατί ο δημοσιογραφικός κλάδος να μείνει εκτός των συνεπειών της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης; Η υποκρισία για ακόμα μία φορά θριάμβεύει!
Στην Ελλάδα, ο Τύπος μπορεί επάξια να συναγωνιστεί το υδροκέφαλο τέρας της γραφειοκρατίας. Είναι εξαιρετικά διογκωμένος, κρατικοδίαιτος και αναξιόπιστος.
Το πρόβλημα είναι ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης ο ανταγωνισμός για την διαρκώς συρρικνούμενη πίτα θα γίνει πιο σκληρός και λιγότερο υγιής. Και η ενημέρωση θα μπει σε ακόμα χαμηλότερη θέση στη λίστα των προτεραιοτήτων.
Από τη δεκαετία του ’90 η ενημέρωση στην Ελλάδα απέκτησε φανταχτερή εικόνα, περιορισμένη πληροφορία και πολλούς…κηδεμόνες.
Η είδηση με την έλευση της ιδιωτικής τηλεόρασης οπτικοποιήθηκε και επέβαλε στον έντυπο δημοσιογραφικό λόγο το λαϊκισμό και τον κιτρινισμό ως κυρίαρχο στιλ βάζοντας στο περιθώριο την πλουραλιστική και τεκμηριωμένη ενημέρωση.
Η πολιτική σε μια συνεχή διαπλοκή πιάστηκε στην παγίδα που η ίδια έστησε. Δημιούργησε ένα σύστημα μιντιοκρατών με πολλαπλά οικονομικά συμφέροντα και τελικά υποτάχθηκε σε αυτούς εις βάρος των θεσμών, των πολιτών και τελικά της ίδιας της δημοκρατίας.
Η πολιτική προσαρμόζεται πια σε ένα πιο ανάλφρο life-style και πολλές φορές στα διάφορα ρεύματα (εθνικισμός, θρησκευτικός φανατισμός) τα οποία προς χαριν της τηλεθέασης επιπλέουν κατά καιρούς στην επικαιρότητα.
Η αξιοπιστία των ΜΜΕ έχει πληγεί με μηδενικά σημάδια ανάκαμψης. Κορυφαίοι εκπρόσωποι της δημοσιογραφίας θεωρούνται αυτοί που τη βύθισαν στο…βασίλειο του κιτς. Δημοσιοκάφροι με πολυτελές αμπαλάζ, «τσιράκια», στυγνοί εκβιαστές, συνεχιστές της γκεμπελικής παράδοσης, αποτελούν την αφρόκρεμα της δημοσιογραφίας. Αλλά η εικόνα δεν ψεύδεται ποτέ και η τηλεόραση αποτελεί τον καθρέφτη της ίδιας της κοινωνίας.
Το σύστημα αναπαράγεται και θα αναπαράγεται το ίδιο και σε χειρότερη μορφή. Η ποιότητα της ενημέρωσης θα χαλάει και η Κοινή Γνώμη θα βυθίζεται στην απάθεια, την αδιαφορία και την απογοήτευση. Και οι «ολίγοι» θα εκμεταλλεύονται και θα πλουτίζουν χωρίς αντίσταση σε μια κοινωνία που ζει με το είδωλο της Δημοκρατίας σε plasma τηλεόραση.
Η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά βαθιά ηθική. Ο βασικότερος πυλώνας της δημοκρατίας έχει καταντήσει τσίρκο. Ο δημοσιογράφος από ταγός της ενημέρωσης έχει μετατραπεί σε εκτελεστικό όργανο. Αντί να αφυπνίζει την Κοινή Γνώμη, εκτελεί τις συνειδήσεις αφού έχει πρώτα θυσιάσει τη δική του. Άφησε τα «όπλα» του να σκουριάζουν και έγινε…μαριονέτα στο θέατρο σκιών της μιντιακής σκηνής.
Το τοπίο στα ΜΜΕ θα αλλάξει μόνο όταν ο δημοσιογράφος χρησιμοποιήσει το πιο ισχυρό του όπλο. Την ελευθερία του λόγου. Η blogόσφαιρα επιτρέπει σε ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές να μιλήσουν και να επικοινωνήσουν ελεύθερα. Η ανωνυμία είναι δικαίωμα, η αλήθεια υποχρέωση γιατί «η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου