Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου όπως γίνεται σήμερα δεν φαίνεται να ικανοποιεί τους περισσότερους από τους εκπροσώπους της γενιάς του. «Δεν συμφωνώ καθόλου με τον εορτασμό», τονίζει ο Χρύσανθος Λαζαρίδης. «Φυσικά και θέλω να υπάρχει ιστορική υπόμνηση, όμως το μέγεθος που της έχει δοθεί και ο χαρακτήρας αποτελούν απόλυτη στρέβλωση. Παρελαύνουν οι απόντες- οι επίγονοι αυτών που δεν ήθελαν την εξέγερση. Εξοργίζομαι επειδή έχει γίνει τέτοια οικειοποίηση από διάφορα κωθώνια που φορούν κουκούλες, σπάνε μαγαζιά και επικαλούνται τα ιδανικά του Πολυτεχνείου».«Ο εορτασμός με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο», λέει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Χατζησωκράτης. «Για τα όσα συνήθως συνοδεύουν τον εορτασμό μπορεί να γίνει μια συζήτηση. Όπως επίσης πρέπει να συζητηθεί αν τα συνθήματα που ενέπνευσαν εμάς όπως το “Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία” μπορεί να εμπνέουν τους σημερινούς αγώνες της νεολαίας. Η άποψή μου είναι πως όχι. Συζήτηση πρέπει να γίνει και για τη συμβολή των αναρχικών στην εξέγερση. Όχι όμως των μπαχαλάκηδων, που με αφορμή την επέτειο βρίσκουν την ευκαιρία να τα σπάσουν». «Συμφωνώ με τον εορτασμό, αλλά όχι με τη μορφή», παρατηρεί η Ελένη Αναστασίου. «Είναι πολύ επετειακή, και γι΄ αυτό δεν συμμετέχω. Και μάλλον είναι λίγο υπερτιμημένη ως σχολική εορτή. Αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται ως ιστορική μνήμη». Η Τόνια Μωροπούλου πιστεύει πως «ο καλύτερος εορτασμός θα ήταν να χαρακτηρίζεται η πολιτική μας ζωή και οι πρακτικές της από τα μηνύματα του Πολυτεχνείου. Αφού τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, τότε το πνεύμα της εξέγερσης δεν αποδίδεται». Υπάρχουν όμως και εκείνοι, όπως η Νάντια Βαλαβάνη, που θεωρούν ότι «ο εορτασμός της εξέγερσης παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη αντοχή. Κόντρα στον πολυετή αφορισμό της από τις πιο διαφορετικές πλευρές ως παρωχημένη και αναχρονιστική, καταφέρνει να συνδέεται με τις τρέχουσες αγωνιστικές ανατάσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου